Ibu bapa kanak-kanak dengan keadaan mengancam nyawa dijangka membuat keputusan yang sukar setiap hari. Antaranya mungkin sama ada untuk bercakap dengan anak mereka yang sakit dan saudara-saudara mereka tentang kemungkinan kematian. Sekiranya ibu bapa memilih untuk bercakap dengan anak-anak mereka mengenai prognosis anak sakit mereka, pasukan penjagaan paliatif boleh berada di sana untuk membantu.

Sekiranya saya Bercakap dengan Anak Saya Mengenai Kematian?

Profesional penjagaan paliatif bersetuju bahawa kanak-kanak biasanya tahu lebih daripada ibu bapa mereka fikir mereka lakukan. Ibu bapa boleh mengukur apa yang anak-anak mereka tahu melalui soalan yang ditanya oleh kanak-kanak. Sebagai contoh, jika seorang kanak-kanak yang sakit sakit, misalnya, "Adakah saya akan mati?" dia mungkin tidak mahu mendengar "Semua orang akan mati suatu hari nanti." Sebaliknya, ini boleh menjadi isyarat bahawa kanak-kanak mengetahui keadaannya adalah mengancam nyawa.

Sesetengah profesional akan mengesyorkan komunikasi terbuka dan langsung dengan kanak-kanak mengenai prognosis kanak-kanak pada setiap masa. Orang lain boleh mengatakan bahawa ia hanya perlu memberitahu kanak-kanak seperti yang diminta oleh anak. Semua mengakui bahawa setiap keluarga adalah berbeza.

Sekiranya ibu bapa mengelakkan pertanyaan kanak-kanak, kanak-kanak mungkin bertanya kepada orang lain atau menahan soalan-soalan yang boleh mengakibatkan kecemasan yang tidak perlu. Mengakui dan tidak menghiraukan soalan boleh membina kepercayaan dan menunjukkan kepada anak-anak bahawa kebimbangan mereka adalah penting. Ini mungkin meningkatkan kemungkinan anak-anak datang kepada ibu bapa mereka dengan soalan masa depan.

Semasa perjalanan penyakit anak, kanak-kanak dan adik-beradiknya mungkin merasa tersisih. Kanak-kanak yang sakit mungkin menyedari bahawa ibu bapa sentiasa berbisik atau meninggalkan bilik untuk berbincang dengan doktor. Saudara-saudara akan menyedari bahawa perhatian lebih tertumpu kepada kanak-kanak yang sakit. Tanpa komunikasi terbuka, kanak-kanak mungkin membuat kesimpulan yang salah dari pemerhatian ini.

Bagaimana Sekiranya Saya Bercakap dengan Anak Saya Mengenai Kematian?

Pakar menasihat ibu bapa bersikap jujur ​​dan konkrit dalam perbincangan mengenai kematian. Elakkan daripada eufhemisme. Orang dewasa menggunakan eufemisme untuk mengelakkan subjek yang tidak selesa, tetapi kanak-kanak, yang berfikir secara harfiah sepanjang banyak masa kanak-kanak, mungkin tidak mengambil isyarat ini.

Sekiranya ibu bapa memberitahu anak yang saudara kandungnya meninggal dunia bahawa adiknya sedang tidur, kanak-kanak itu mungkin mengharapkan adiknya bangun. Jika ibu bapa mengatakan adik-adik tidak akan bangun, kanak-kanak mungkin takut tidur dan tidak bangun.

Walaupun kata-kata itu sukar dikatakan, para profesional bersetuju bahawa orang tua harus menggunakan istilah seperti "mati," "mati," dan "mati." Jika ibu bapa tidak dapat mengatakan kata-kata ini, pasukan penjagaan paliatif dapat membantu menjelaskan seberapa banyak ibu bapa mahu tahu anak-anak mereka.

Berlanjutan

Bagaimana saya memecahkan berita buruk kepada anak-anak saya?

Mengekalkan komunikasi terbuka dengan kanak-kanak dari masa diagnosis seterusnya mengurangkan kemungkinan tiba-tiba mengejutkan kanak-kanak dengan berita buruk di kemudian hari. Menjaga kanak-kanak sehingga tarikh setiap peringkat rawatan dapat membuat berita buruk lebih mudah.

Apabila seorang kanak-kanak telah mengikuti kemajuan rawatan, seorang profesional penjagaan ibu bapa atau penjagaan paliatif boleh mengatakan sesuatu yang serupa dengan, "Ingat ubat yang kami harapkan akan membuat anda lebih baik? Ini tidak melakukan apa yang kami harapkan akan dilakukan."

Namun, tidak mudah untuk memulakan perbualan. Pakar sosial dan pakar kehidupan kanak-kanak mengesyorkan sejumlah sumber - seperti buku cerita dan aktiviti - yang boleh membantu memecahkan ais dan membantu menjelaskan konsep yang sukar. Profesional juga menggalakkan ibu bapa menggunakan soalan kanak-kanak sebagai peluang untuk memulakan perbualan.

Apa yang Harus Saya Harapkan?

Apabila ahli keluarga mempunyai keadaan mengancam nyawa, kerap kali kanak-kanak akan bertanya. Semakin lama mereka mendapat, soalan yang lebih khusus akan menjadi. Sebagai remaja, mereka mungkin menjadi orang yang membimbing perbualan.

Walaupun jawapan kepada soalan mereka boleh membawa berita buruk, kanak-kanak tidak memproses berita buruk dengan cara yang sama seperti orang dewasa. Ibu bapa mungkin tercedera oleh ini. Dewasa memahami ketiadaan kematian dengan serta-merta, jadi kami bertindak balas dengan air mata. Kanak-kanak, terutamanya yang berumur di bawah 12 tahun, mungkin tidak memahami ketiadaan kematian secara langsung, sehingga mereka mungkin tidak mempunyai reaksi awal yang kuat terhadap berita buruk.

Kanak-kanak boleh merasa tidak selamat semasa perbualan berat atau serius. Mereka mungkin mahu kembali normal sebaik mungkin. Ini mungkin bermakna cepat kembali ke permainan yang mereka mainkan atau rancangan TV yang mereka nonton. Ini tidak bermakna kanak-kanak itu tidak mendengar atau memahami. Ibu bapa boleh menyertai anak dalam aktiviti untuk berada di sana apabila timbul pertanyaan.

Apabila seorang kanak-kanak mati, ramai ibu bapa mahu adik-beradik berada di tempat tidur kanak-kanak dengan seluruh keluarga. Pakar kehidupan kanak-kanak akan membantu memudahkan ini, tetapi mereka menasihati ibu bapa bahawa adik-beradik mungkin ingin meninggalkan bilik dengan cepat dan kembali kepada apa yang mereka lakukan sebelum ini. Ibu bapa perlu memahami bahawa kelakuan ini adalah perkara biasa.

Berlanjutan

Apa yang Bolehkah Anak Saya Memahami?

Setiap tahun kehidupan kanak-kanak membawa keupayaan yang dipertingkatkan untuk memahami realiti dan kewajaran kematian.

Saudara kandung bayi dan anak kecil yang sakit atau mati dapat merasakan kehilangan melalui:

• Ketiadaan ibu bapa atau adik perempuan akibat rawatan atau kematian adik perempuan
• Gangguan kepada rutin yang disebabkan oleh rawatan atau kematian adik perempuan
• Kesedihan dan tekanan ibu bapa atau ahli keluarga yang lain

Petua ini boleh membantu menguruskan perasaan anak saudara atau anak kecil yang mungkin mempunyai anak yang sakit atau mati:

• Luangkan waktu setiap hari untuk memegang, memukul, dan memeluk adik-beradik.
• Pastikan kanak-kanak mengikut jadual sebanyak mungkin.
• Main rakaman ibu bapa membaca cerita atau bercakap dengan adik beradik dengan ketiadaan ibu bapa.

3-5 tahun mempunyai tindak balas yang dibentuk dengan cara mereka melihat dunia:

• Mereka adalah pemikir ajaib dan tidak memahami perbezaan antara fantasi dan realiti. Mereka mungkin percaya kematian adalah sementara atau boleh balik.
• Mereka adalah ego-sentris dan mungkin percaya kematian saudara adalah hukuman untuk sesuatu yang mereka lakukan.

Petua untuk membantu adik berumur 3-5 tahun menghadapi perasaan mereka tentang anak yang sakit atau mati:

• Gunakan bahasa konkrit, seperti "mati," bukan eufemisme seperti "tidur."
• Pada usia ini seorang kanak-kanak dapat memahami "Tubuh saudara lelaki anda berhenti bekerja"; "Kakak awak berhenti bernafas."
• Jelaskan kepada adik-beradik bahawa kematian bukan akibat dari sesuatu yang mereka lakukan.

6 hingga 9 tahun mempunyai perasaan yang semakin berkembang:

• Mereka mengaitkan kematian dengan usia tua. Mereka mungkin tidak faham bahawa mereka atau adiknya boleh mati.
• Mereka tahu lebih banyak tentang bagaimana tubuh berfungsi, jadi mereka mungkin mempunyai soalan khusus tentang bagaimana seseorang meninggal. Seorang adik beradik mungkin berfikir bahawa lebam pada tubuhnya sendiri menandakan penyakit yang sama dengan adik lelaki atau adik perempuan.
• Mereka mungkin mengaitkan kematian dengan imej menakutkan dari kartun, seperti hantu dan semangat.

Petua untuk membantu saudara perempuan berusia 6-9 tahun memahami perasaan mereka tentang anak yang sakit atau mati:

• Gunakan bantuan visual yang mereka boleh fahami. Pakar kehidupan kanak-kanak telah menggunakan marshmallow untuk menerangkan pertumbuhan tumor atau leukemia yang dijelaskan sebagai penebalan darah.
• Membuat rujukan khusus kepada organ seperti jantung dan paru-paru.
• Jelaskan bahawa kematian tidak seperti gambar dalam kartun.
• Jelaskan kepada adik-beradik bahawa apa yang berlaku kepada saudara lelaki atau saudara perempuan tidak berlaku kepada semua orang.

Berlanjutan

10 hingga 12 tahun memahami kesinambungan kematian:

• Mereka tahu bahawa kematian adalah muktamad dan akan berlaku kepada semua orang termasuk diri mereka sendiri.
• Mereka memahami bahawa kematian mereka sendiri atau kematian adik perempuan akan menyebabkan kesedihan pada orang lain. Seorang kanak-kanak yang sakit pada usia ini mungkin mengatakan bahawa dia terpaksa memegang demi ibu bapanya.
• Mereka akan bertindak balas seperti orang dewasa dengan kemarahan, kesedihan, dan ketakutan.
• Mereka akan mempunyai soalan yang lebih khusus tentang penyakit dan kematian.
• Mereka boleh mencari maklumat sendiri.

Petua untuk membantu 10 hingga 12 tahun adik-beradik anak yang sakit atau mati:

• Dapatkan peluang untuk membebaskan perasaan yang membina, seperti kumpulan saudara di hospital dan seni atau bermain terapi.
• Memberi maklumat sebanyak mungkin dan faktual.
• Pastikan adik-beradik dalam rutin tetap sebanyak mungkin. Ia mungkin tidak kelihatan seperti panjang, tetapi profesional menasihatkan bahawa kanak-kanak di bawah umur 12 tahun tidak terlepas lebih daripada satu minggu sekolah selepas adiknya telah meninggal dunia. Tetapi mereka mengakui bahawa setiap kanak-kanak mempunyai keperluan yang unik.
• Selepas kematian, pastikan saudara kandung masih mempunyai peranan yang jelas dalam keluarga, tetapi jangan biarkan mereka mengambil peranan ibu bapa.

Remaja memahami kematian dengan pandangan yang lebih peribadi dan panjang:

• Mereka mungkin mahu bercakap dengan rakan-rakan mereka lebih daripada kepada ibu bapa mereka.
• Mereka lebih memahami diri sendiri, jadi orang dewasa mengesahkan maklumat dan bukannya memberikannya.
• Mereka memahami kehidupan mereka dalam konteks orang lain, sehingga mereka ingin meninggalkan warisan dan merencanakan kematian mereka sendiri.
• Mereka boleh mencari maklumat sendiri.

Petua untuk membantu adik-adik remaja anak yang sakit atau mati:

• Biarkan rakan-rakan dan teman lelaki atau teman wanita terlibat. Pasukan penjagaan paliatif menggalakkan rakan-rakan untuk melawat dan melanjutkan perkhidmatan sokongan mereka kepada mereka.
• Jangan terluka apabila remaja mencari sokongan rakan-rakan mereka lebih daripada ibu bapa mereka.
• Sebagai kesedihan remaja lebih menyerupai orang dewasa, remaja yang kehilangan saudara mungkin memerlukan lebih banyak waktu untuk bersekolah dan melakukan aktiviti biasa.

Kanak-kanak boleh dimasukkan dalam perbincangan tentang kematian dan mati, tetapi ibu bapa tidak perlu melakukannya sendiri. Profesional penjagaan paliatif boleh membantu ibu bapa menentukan sama ada, bila, dan bagaimana untuk membuka perbualan yang sukar ini.